Ana içeriğe atla

Romeo ve Juliet'in üç boyutlu dünyası


"Bir kitap okudum, hayatım değişti!" denir ya ben bir gösteri izledim, hayatım değişmedi ama daha önce izlediğim bütün kötü uyarlamaları ve izlerini silip süpürdü...

Repliklerini bile ezbere bildiğimiz neredeyse her sene yeni bir uyarlamasını izlediğimiz bugüne kadar sayısız kez bale, film, müzikal ve opera olarak sahnelenen Shakespeare'in 420 yıllık eseri "Romeo ve Juliet"ten bahsediyorum. Shakespeare'in ülkemizde en çok sahnelenen oyunlarını listelesek ilk üçe gireceği kesin olan Romeo ve Juliet'in bu kez İtalyan bir grup tarafından uyarlanan 3 boyutlu müzikalini seyrettim. Aslında buna pek seyretmek denemez, bütün salon tabiri caizse ağzımız açık sahneye kilitlendik…

"Shakespeare'in eserleri klasik sahnelenmeli" diyen bazı otoritelerin aksine ben, eserin özüne zarar vermeden, teknolojinin nimetlerinden faydalanarak, seyirciye farklı bir algı yaşatacak her deneyime açık olan taraftayım. Benim için bu gibi durumlarda en önemli ölçüt seyirciyi yok saymamaktır. Seyirciye hikayeyi biliyormuş gibi davranmak, son zamanlarda sık karşılaştığım bir durum… "Anlaşılır" olmak hayatın her alanında karşımıza çıkan bir sorun… Çoğu insan bunu önemsemediğini ifade etse de herkes özünde bir şekilde anlaşılmak ister, bu bağlamda seyirci salondan çıktığında anlatılmak isteneni anlıyorsa bence başarı budur.

Gelelim bahsi geçen gösterimize; David Zard'ın yapımcılığını yaptığı Vincenzo Incenzo'nun İtalyancaya uyarladığı, Giuliano Peparini'nin yönettiği ve müziklerini Gerard Presgurvic'in yaptığı 45 oyuncunun sahnede devleştiği gösteri "Romeo&Giulietta" 13 tırla dolaşan ekip, 154 oyunda 400.000 seyirciyle buluşmuş...

 ​Teknik açıdan bakarsak, sinema izliyor hissi yaratan 3 boyutlu dijital sahne tasarımıyla göz açıp kapayana kadar değişen devasa dekorlarla ilk karşılaştığınızda ne kadar profesyonel ve dev bir prodüksiyonla karşı karşıya kaldığınızı anlıyorsunuz. Harika bir reji, özüne sadık kalarak modernleştirilmiş uyarlama, ışık oyunlarının keyfi, ses, akrobasi, dans yeteneği, tartışılmaz oyunculuklar, eurovision tadında şarkılar, üç boyutlu sahnenin her an sizi şaşırtan tasarımı... Kısaca büyüleyici bir müzikal izlemek isterseniz 1 Mart'a kadar sahnelenecek "Romeo&Giulietta"yı kaçırmayın derim.



İnstagram adreslerim: 

Sevil Özdemir


Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İçimdeki Yaz

  Zamanda yapacağı yolculuktan habersiz, elindeki kitabı dikkatle inceliyor ve "En az on beş sene olmuştur," diye tahmin yürütüyor. Okuduğunu pek hatırlayamıyor ama belli ki onun kitabı, hep yaptığı gibi ilk sayfasına tarih atıp bir de not yazmış. İşte tam düşündüğü gibi, on beş sene öncesinin tarihi. Üniversiteye hazırlandığı sene. "Peruş'un hediyesi" diye de not düşmüş. Hafif bir esintiyle irkilip, yan sandalyedeki şala uzanıyor, burnuna gelen melisa kokusuyla mest olurken bakışlarını balkonun en ucundaki büyük, yeşil saksının içinde, narin bir genç kız gibi süzülen melisaya çevirip "Ahh! Melisa, sakın kokunu sadece rüzgara bırakma," diye tembihliyor ve havada kalan ferahlatıcı kokuyu içine çekiyor. Şalın yumuşak sıcaklığına sarınıp, bir yandan kahvesini yudumlarken karıştırdığı kitabın içinde bir fotoğraf buluyor. Üç kişi var fotoğrafta, ikisinin yüzü kalemle karalanmış. "Kıskanç Serap" diye azarlıyor on beş sene önceki hâlini. Fotoğraftak...
Yorum Gönder
Devamı

Kan bağı olmayan kız kardeşler...

Kız kardeş candır, kandır, dosttur...  Bir de kan bağı olmadan kardeş bildiklerin vardır. Onlarla öyle şeyler yaşar ve paylaşırsın ki fark etmeden aile olursun... Beraber büyürsün, öğrenirsin, dinlersin, akıl verirsin, sevinirsin, üzülürsün... Kimseyle paylaşmadıklarını paylaşır, kimseye anlatılmayanların seninle paylaşıldığını bilirsin. Zaman önce güvenmeyi, sonra güvenine en sadık kalanların kız kardeşler olduğunu öğretir... Sonsuz bir güvenle sırtını yaslarsın. Bilirsin ki kardeş candır, candan zarar gelmez... Sonra aile genişler, evlenip çoluk çocuğa karışılır... Görünce gözlerinin ışıldadığı, görmediğinde içini sızlatan yeğenler doğar, sevgiyle büyürler... Aile büyüdükçe paylaşımlar artar, bağlar derinleşir... Bir sıkıntın olsa bilirsin ki kimse yoksa onlar var. Bu duyguyu dünyalara değişmezsin... Çünkü, bu dünyanın en güven verici şeyidir... Onların karşına çıkması tesadüf değildir. Bunu hep bilirsin... Kız kardeşler kandır, candır, varlığına hep şükredilenlerdir... K...
8 yorum
Devamı

Kaybolan Manzara

  "Tadı yok sensiz geçen ne baharın, ne yazın Kalmadı tesellisi ne şarkının, ne sazın Sarıldım kadehlere, derman olur diyerek Kalmadı tesellisi ne şarkının, ne sazın..." Nesrin Sipahi'nin sesi, baba yadigarı gramofondaki plaktan tatlı tatlı etrafa yayılıyor. "Kalmadı tesellisi" diyor "Ne şarkının, ne sazın," balkona kurduğu çilingir sofrasında, mavi-beyaz çizgili pijaması ve beyaz atletiyle oturmuş, çok az görünen deniz manzarasına kadehini kaldırıyor, "Sarıldım kadehlere, derman olur diyerekkk..." İçindeki denizi dalga dalga coşturan şarkıya, tüm benliğiyle eşlik ediyor. Yazdan kalma o eylül akşamında, tatlı bir esinti kadehini yalayıp, kulağının arkasından süzülüyor. İçi ürperiyor. Karısı olsa "Üşüteceksin Hilmi Bey, üstüne bir şey giy!" diye söylenirdi. Ona karşılık verir gibi "Ne var sanki bu havada üşütecek. Mis gibi hava, miss," diyor. Kafasını kaldırıp yıldızlara bakıyor. Yıldızlar onu göz kırparak selamlıyor. Nered...
Yorum Gönder
Devamı